Modelowanie 3D

Drukowanie 3D stało się ostatnio bardzo popularne, warto więc wspomnieć o modelowaniu 3D. Tak zwane parametryczne modelowanie 3D – (z języka angielskiego Feature modeling) jest to utworzenie parametrycznego modelu bryły bądź też powierzchni z parametrycznych części składowych w następnym operacjach modelowania. Warto podkreślić, iż kolejność operacji zawsze jest rejestrowana, a co ważne, może ona zostać zmieniona po wykonaniu.

Operacja modelowania – czyli inaczej mówiąc operacja kreowania elementu.

Zalicza się tutaj element oraz część. Element – jest to model podstawowej parametrycznej bryły, gdzie powierz­chnia bądź też obiekt konstrukcyjny pojawiają się samo­dzielnie albo są używane do utworzenia tak zwanych obiektów złożonych. Z kolei część jest stworzona z elementów poprzez: przyłączanie materiału (czyli między innymi nadlew), a także usuwanie materiału (a więc na przykład otwór), jako element wspólny.

Elementy Trójwymiarowe (3D) podstawowe

Możemy tutaj wyróżnić takie grupy, jak:

Element bryłowy – jest to model podstawowej parametrycznej bryły. Należy dopowiedzieć, że ikony tychże elementów posiadają wygląd brył (posiadają one zarówno objętość, jak i powierzchnie);

Element powierzchniowy – jest to tak zwana elementarna powierzchnia parametryczna. W tym przypadku ikony tych elementów charakteryzują się wyglądem cienkościennych obiektów, które są zbudowane jedynie ze ścian;

Element mieszany – jest to element, który składa się elementów powierzchniowych, bryłowych bądź też w inny sposób utworzony z powierzchni i brył.

Z uwagi na sposób modelowania rozróżnia się najważniejsze rodzaje elementów 3D, jest to:

– element szkicowy – jest to element powierzchniowy bądź też bryłowy, który został utworzony poprzez modelowanie przy pomocy profilu 2D.

– element wstawiany – to elementy powierzchniowy bądź też bryłowy, który został stworzony bez konieczności udziału profilu 2D, bezpośrednio na wykonanym już elemencie.

Z uwagi na względy technologiczne może rozróżnić również element części, który został stworzony jako pierwszy, jest to element bazowy – jak już wspomniano, został on stworzony jako pierwszy. Trzeba dopowiedzieć, iż jest on zawsze modelowany w trybie tak zwanego dołączania materiału. Poza elementami podstawowych, jeśli chodzi o proces modelowania 3D, używa się również elementów pomocniczych, które są nazywane elementami konstrukcyjnymi.

Element konstrukcyjny – to tak zwany element pomocniczy. Możemy tutaj zaliczyć punkt, jak również oś bądź też płaszczyznę, które zostały użyte w operacji modelowania bądź szkicowania.

 Obiekty 2D w modelowaniu 3D

W czasie modelowania trójwymiarowego używa się różnych obiektów płaskich. Do najważniejszych z nich zaliczamy:

– Szkic – jest to właśnie obiekt płaski, a dokładniej mówiąc miejsce, na którym się szkicuje.

Nadmieńmy, iż płaszczyzna szkicu – jest to płaszczyzna, gdzie został stworzony szkic.

Co ważne, wspomniana płaszczyzną może być:

– płaszczyzna konstrukcyjna,

– płaska ściana elementu,

– płaszczyzna układu współrzędnych.

Warto dopowiedzieć, że opisywana płaszczyzna może być parametryczna bądź też nieparametryczna.

Profil zamknięty i otwarty

Profil zamknięty – stanowi swego rodzaju zamknięty łańcuch linii, która zmniejsza obszar tak zwanej płasz­czyzny modelowania. Warto dodać Area Phone Code 450 , iż profil ten może zawierać wyspy. Brzegi tychże wysp mogą się nawet przecinać, jednak nie mogą przecinać granicy zewnętrz­nej tego profilu. Z kolei profil otwarty – to otwarty łańcuch linii na wspomnianej już płaszczyźnie modelowania. Trzeba wspomnieć, że modelowanie przy pomocą opisanego profilu zamkniętego stwarza element szkicowy powierzchniowy bądź też bryłowy – w zależności od kreślonego sposobu modelo­wania. Z kolei modelowanie przy pomocy otwartego profilu mamy możliwość stworzyć jedynie tak zwany element szkicowy powierzchniowy. Co ważne, żeby operacja związana ze stworzeniem elementu szkicowego mogła zostać zrealizowana, w modelu musi występować oraz być widoczny chociaż jeden szkic: niewykorzystany bądź też współdzielony.