Drukowanie 3D stało się ostatnio bardzo popularne, warto więc wspomnieć o modelowaniu 3D. Tak zwane parametryczne modelowanie 3D – (z języka angielskiego Feature modeling) jest to utworzenie parametrycznego modelu bryły bądź też powierzchni z parametrycznych części składowych w następnym operacjach modelowania. Warto podkreślić, iż kolejność operacji zawsze jest rejestrowana, a co ważne, może ona zostać zmieniona po wykonaniu.
Zalicza się tutaj element oraz część. Element – jest to model podstawowej parametrycznej bryły, gdzie powierzchnia bądź też obiekt konstrukcyjny pojawiają się samodzielnie albo są używane do utworzenia tak zwanych obiektów złożonych. Z kolei część jest stworzona z elementów poprzez: przyłączanie materiału (czyli między innymi nadlew), a także usuwanie materiału (a więc na przykład otwór), jako element wspólny.
Możemy tutaj wyróżnić takie grupy, jak:
Element bryłowy – jest to model podstawowej parametrycznej bryły. Należy dopowiedzieć, że ikony tychże elementów posiadają wygląd brył (posiadają one zarówno objętość, jak i powierzchnie);
Element powierzchniowy – jest to tak zwana elementarna powierzchnia parametryczna. W tym przypadku ikony tych elementów charakteryzują się wyglądem cienkościennych obiektów, które są zbudowane jedynie ze ścian;
Element mieszany – jest to element, który składa się elementów powierzchniowych, bryłowych bądź też w inny sposób utworzony z powierzchni i brył.
Z uwagi na sposób modelowania rozróżnia się najważniejsze rodzaje elementów 3D, jest to:
– element szkicowy – jest to element powierzchniowy bądź też bryłowy, który został utworzony poprzez modelowanie przy pomocy profilu 2D.
– element wstawiany – to elementy powierzchniowy bądź też bryłowy, który został stworzony bez konieczności udziału profilu 2D, bezpośrednio na wykonanym już elemencie.
Z uwagi na względy technologiczne może rozróżnić również element części, który został stworzony jako pierwszy, jest to element bazowy – jak już wspomniano, został on stworzony jako pierwszy. Trzeba dopowiedzieć, iż jest on zawsze modelowany w trybie tak zwanego dołączania materiału. Poza elementami podstawowych, jeśli chodzi o proces modelowania 3D, używa się również elementów pomocniczych, które są nazywane elementami konstrukcyjnymi.
Element konstrukcyjny – to tak zwany element pomocniczy. Możemy tutaj zaliczyć punkt, jak również oś bądź też płaszczyznę, które zostały użyte w operacji modelowania bądź szkicowania.
W czasie modelowania trójwymiarowego używa się różnych obiektów płaskich. Do najważniejszych z nich zaliczamy:
– Szkic – jest to właśnie obiekt płaski, a dokładniej mówiąc miejsce, na którym się szkicuje.
Nadmieńmy, iż płaszczyzna szkicu – jest to płaszczyzna, gdzie został stworzony szkic.
Co ważne, wspomniana płaszczyzną może być:
– płaszczyzna konstrukcyjna,
– płaska ściana elementu,
– płaszczyzna układu współrzędnych.
Warto dopowiedzieć, że opisywana płaszczyzna może być parametryczna bądź też nieparametryczna.
Profil zamknięty – stanowi swego rodzaju zamknięty łańcuch linii, która zmniejsza obszar tak zwanej płaszczyzny modelowania. Warto dodać Area Phone Code 450 , iż profil ten może zawierać wyspy. Brzegi tychże wysp mogą się nawet przecinać, jednak nie mogą przecinać granicy zewnętrznej tego profilu. Z kolei profil otwarty – to otwarty łańcuch linii na wspomnianej już płaszczyźnie modelowania. Trzeba wspomnieć, że modelowanie przy pomocą opisanego profilu zamkniętego stwarza element szkicowy powierzchniowy bądź też bryłowy – w zależności od kreślonego sposobu modelowania. Z kolei modelowanie przy pomocy otwartego profilu mamy możliwość stworzyć jedynie tak zwany element szkicowy powierzchniowy. Co ważne, żeby operacja związana ze stworzeniem elementu szkicowego mogła zostać zrealizowana, w modelu musi występować oraz być widoczny chociaż jeden szkic: niewykorzystany bądź też współdzielony.