Zapalenie miazgi – przyczyny powstania oraz leczenie

W przypadku zapalenia miazgi, kluczową kwestię odgrywa dokonanie właściwej oceny oraz kategoryzacji dolegliwości. Aby móc wyleczyć zęba, należy najpierw zająć się przywróceniem do odpowiedniego stanu miazgi, a dopiero później dobrać odpowiednią formę leczenia, czy to o charakterze zachowawczym, kanałowym bądź też ekstrakcję.

Jakie są najczęstsze przyczyny zapalenia miazgi?

Zasadniczym powodem, który doprowadza do zapalenia miazgi jest przede wszystkim powstanie ubytku na skutek próchnicy. Inną przyczyną jest niewłaściwe przeprowadzenie zabiegu, szlifowanie zęba czy też wystąpienie urazu mechanicznego np. w wyniku złamania korony. W obu sytuacjach, prawidłowa miazga ulega odsłonięciu a także zwiększa się jej podatność na czynniki zewnętrzne, jak np. bakterie występujące w jamie ustnej. Ze względu na to, że tkanka, która wypełnia ząb cechuje się mocnym unerwieniem, każdy dotyk lub wahania temperatury powodują przenikliwy ból. Jeżeli dojdzie do odsłonięcia miazgi, podczas zabiegu dentysta przeprowadza test żywotności. Gdy wynik będzie pozytywny, na miazgę aplikuje się specjalne środki naprawcze, z kolei gdy miazga obumarła, specjalista proponuje pacjentowi jedyną w takim przypadku formę leczenia, którą jest leczenie kanałowe.

Etap pierwszy – zapalenie miazgi, zmiany odwracalne

Stan zapalny miazgi dzieli się na trzy fazy. Czas trwania pierwszej wynosi około trzech dni i w tym okresie może wystąpić ból o umiarkowanym stopniu, który najczęściej pojawia się po spożyciu słodkich i zimnych pokarmów. Na tym etapie, gdy pacjent zgłosi się do stomatologa, zwykle udaje się szybko wyleczyć dolegliwość. Podczas wizyty, dentysta oczyszcza powstały z próchnicy ubytek i przy zastosowaniu odpowiednich środków, wprowadza leczenie biologiczne bądź przygotowuje od razu wypełnienie stałe.

Etap drugi – zmiany o charakterze nieodwracalnym

W chorobach odwracalnych miazgi istnieje możliwość doprowadzenia do jej stanu pierwotnego przy pomocy specjalnych środków, natomiast w przypadku schorzeń wywołujących zmiany nieodwracalne, leczenie stanu zapalnego nie jest możliwe. Nieodwracalne zapalenie miazgi może mieć charakter zapalenia ostrego, przewlekłego lub przewlekłego zaostrzonego. Przejawia się stałym, ćmiącym lub też pulsującym bólem zęba, najczęściej w porze nocnej. Ból towarzyszy przez cały czas, a większość preparatów nie pomaga załagodzić jego natężenia. Z czasem potęguje się wrażliwość zęba na gryzienie i dotyk, miazga zaprzestaje odbierać prawidłowe bodźce. Jedynym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest jej usunięcie.

Etap trzeci – utrata żywotności

Doprowadzenie do martwicy miazgi może następować bez jakichkolwiek objawów. Dopiero podczas wizyty stomatolog jest w stanie zaobserwować znaczny ubytek powstały w wyniku próchnicy oraz uszkodzone sklepienie komory. Masa martwicza zapełnia jamę zęba przez co ząb zostaje pozbawiony połysku i barwy, szkliwo matowieje. Następnie martwa tkanka ulega rozkładowi przez bakterie beztlenowe. Powstaje masa zgorzelinowa o brunatno zielonej barwie. Powodem specyficznego zapachu o niemiłej woni z zęba są owe bakterie, gazy, kwasy i jady trupie.

Miazgę o rozwiniętym stopniu zapalnym poddaje się wyłuszczeniu z zęba, na którym przeprowadza się leczenie kanałowe. Innym rozwiązaniem gdy choroby miazgi mają charakter nieodwracalny jest ekstrakcja, resekcja, hemi-lub radisekcja zęba.

Artykuł we współpracy z http://www.kalisz-dentysta.pl